در برنامه‌نویسی، دستور شرطی یک ساختار کنترلی است که به برنامه این امکان را می‌دهد که بر اساس شرایط مشخصی عملیات مختلفی را انجام دهد. با استفاده از دستورات شرطی، می‌توان برنامه را به گونه‌ای طراحی کرد که در واکنش به مقادیر متغیرها، ورودی‌ها یا وضعیت‌های مختلف، تصمیم‌گیری و اجرای کدهای مختلفی انجام شود.

دستورات شرطی، یک گزینه میان چندین مسیر را انتخاب می‌کنند و کنترل اجرای برنامه را به اساس شرایطی که تعیین می‌کنید، تغییر می‌دهند. دستورات شرطی معمولاً با استفاده از عبارات منطقی (مانند برابری، بزرگتری، کوچکتری و …) مقایسه‌ای انجام می‌شوند و اگر شرایط تعیین شده برقرار باشند، یک بلوک کد خاص اجرا می‌شود. در غیر اینصورت، بلوک دیگری اجرا می‌شود یا عملیات دیگری انجام می‌شود.

یکی از دستورات شرطی پرکاربرد در برنامه‌نویسی دستور if-else (اگر-وگرنه) است. این دستور به این صورت عمل می‌کند:

اگر شرط:
    # اگر شرط برقرار باشد، این بلوک کد اجرا می‌شود
در غیر اینصورت:
    # اگر شرط برقرار نباشد، این بلوک کد اجرا می‌شود